ΚΛΙΜΑΚΑ: Ακόμα μία Αυτοκτονία σε Νοσοκομείο
Με αφορμή την αυτοκτονία νοσηλευόμενου στο Γενικό Νοσοκομείο Κορίνθου στις 21/4/2018 οφείλουμε, για ακόμη μία φορά να επισημάνουμε την απουσία εφαρμογής μέτρων και διαδικασιών που θα μπορούσαν να έχουν λειτουργήσει άμεσα προληπτικά και αποτρεπτικά στη συγκεκριμένη αυτοκτονία.
Σύμφωνα με τις σχετικές αναφορές της Διοικήτριας του Νοσοκομείου Κορίνθου, ο αυτόχειρας ήταν γνωστό πως ήταν ψυχιατρικό περιστατικό με πρόσφατη νοσηλεία σε ψυχιατρικό νοσοκομείο, η πτώση του έγινε κατά την ώρα της επίσκεψης του ιατρικού προσωπικού ενώ είχε εκτιμηθεί ψυχιατρικά μόλις 2 ημέρες πριν την αυτοκτονία. Θεωρητικά, λοιπόν, ο αυτόχειρας βρισκόταν σε ένα καθεστώς διασφάλισης της ιατρικής του παρακολούθησης. Ωστόσο, και δεδομένης της αυτοκτονίας, θα πρέπει τελικά να αναζητηθούν οι ευθύνες των εμπλεκόμενων επαγγελματιών υγείας, σε όποιο μέτρο αυτές υπάρχουν, για έναν θάνατο που πιθανώς θα μπορούσε να έχει προληφθεί.
Περισσότερες από 40 αυτοκτονίες έχουν γίνει μέσα σε νοσοκομεία ή Μονάδες Υγείας τα τελευταία 4 χρόνια. Η αυτοκτονία μέσα σε ένα νοσοκομείο, αποτελεί ένα απαράδεκτο γεγονός για την ιατρική κοινότητα και τους ευρύτερους συντελεστές του συστήματος υγείας. Θεωρούμε κρίσιμη πλέον την ανάδειξη των ευθυνών των ιατρών σε περιστατικά αυτοκτονίας, δεδομένου ότι διεθνώς εφαρμόζεται η νομική έννοια της προβλεψιμότητας μίας αυτοκτονίας προκειμένου να προσδιοριστεί η σχετική ιατρική αμέλεια. Στις περιπτώσεις αυτοκτονίας, η προβλεψιμότητα έχει άμεση σχέση με την επαρκή αξιολόγηση του κινδύνου αυτοκτονίας και της εφαρμογής των κατάλληλων μέτρων ασφαλείας που βασίζονται σε αυτήν την εκτίμηση. Πολύ απλά, λοιπόν, ερευνάται αν ο θεράπων, με βάση τις διαθέσιμες πληροφορίες γνώριζε ή θα έπρεπε να γνωρίζει ότι ο ασθενής βρίσκεται σε κίνδυνο αυτοκτονίας και ποια μέτρα τελικά έλαβε για την αντιμετώπιση αυτού του κινδύνου.
Το επιστημονικό προσωπικό του Κέντρου για την Πρόληψη της Αυτοκτονίας έχει επανειλημμένα προτείνει ένα σαφές πλαίσιο απαραίτητων παρεμβάσεων προκειμένου να αποφευχθούν οι αυτοκτονίες εντός μονάδων υγείας. Η αντιμετώπιση της αυτοκτονίας δεν είναι μια απλή διαδικασία, καθώς απαιτεί ένα συνδυασμό ενεργειών και σύνθετων παρεμβάσεων. Εντούτοις, η αυτοκτονία μπορεί να προληφθεί όταν εφαρμόζονται οι κατάλληλες στρατηγικές τόσο σε επίπεδο κοινότητας και δομών, όσο και σε επίπεδο χάραξης πολιτικών παρεμβάσεων. Σ’ αυτή τη βάση, τόσο η πολιτική ηγεσία και οι αρμόδιες υπηρεσίες όσο και οι κοινότητες των επαγγελματιών υγείας οφείλουν να αναγνωρίσουν την αναγκαιότητα λήψης βασικών μέτρων και στρατηγικών χαμηλού κόστους στο πεδίο της πρόληψης της αυτοκτονίας και να αναλάβουν τις ευθύνες τους.
Η αυτοκτονία δεν είναι ένα μοιραίο γεγονός, μπορεί να προληφθεί. Σε αυτή τη βάση, χωρίς κόστος, αλλά με σαφή συναίσθηση της ευθύνης των ειδικών, των αρχών και τελικά, της κοινωνίας, απαιτείται η ανάληψη συγκεκριμένων πρωτοβουλιών για την υλοποίηση ουσιαστικών παρεμβάσεων προστασίας της ανθρώπινης ζωής.