Όταν δεν υπάρχει ελπίδα, υπάρχει βοήθεια – Η ιστορία του Στέφανου
Ένα από τα περιστατικά της τελευταίας εβδομάδας, είναι ο Στέφανος, ο οποίος με τη λογική ότι η ιστορία του θα ακουστεί και θα βοηθήσει κάποιους ανθρώπους, εύκολα μας μίλησε.
Ο Στέφανος, φοιτητής Πολυτεχνείου είναι ένα από τα δεκάδες τηλεφωνήματα της Γραμμής Παρέμβασης για την Αυτοκτονία, 1018. Ο Στέφανος στα 27 του, με πολλά προβλήματα υγείας, ψυχικής, αλλά και σωματικής έχει κάνει έως τώρα δύο πολύ σοβαρές απόπειρες. Σήμερα το πρωί 16/8 κατέθεσε στο φορέα μας πολλά φάρμακα διαφόρων ειδών, τα οποία και μάζευε καιρό από τη μητέρα του, η οποία έχει ψυχιατρικά προβλήματα. Ήταν έτοιμος για μια ακόμα απόπειρα, ιδιαιτέρως πεπεισμένος πως θα βάλει τέλος στον αφόρητο ψυχικό του πόνο, αλλά και στον πόνο που προκαλεί στην οικογένεια και τους φίλους του, λόγω των παθήσεών του όπως χαρακτηριστικά μας είπε.
«Είχα προϊδεάσει τον πατέρα μου ότι το τέλος μου είναι κοντά και σκέφτομαι να αυτοκτονήσω, ενώ βρισκόμασταν στο αμάξι και εκείνος σχεδόν κοροϊδεύοντας με, μου είπε «Να τρέξω με 130 να βάλεις το τέλος πιο γρήγορα και με επιτυχία;» και γέλασε.
Ο πατέρας μου δεν κατάλαβε ποτέ πως με αυτό που μου είπε, μου ενίσχυσε την ιδέα να κάνω κακό στον εαυτό μου.
Νομίζω πως ένας άνθρωπος όπως εγώ, που πάσχει από κατάθλιψη δεν έχει ορθή κρίση. Συνεχίζω να αισθάνομαι πως ευθύνομαι για τη θλίψη πολλών ανθρώπων. Αισθάνομαι πως οι ζωές τους «κατάντησαν» εξαιτίας μου.
Εδώ και κάποιες μέρες που μάζευα τα φάρμακα, σκεφτόμουν ότι αυτή ήταν και η μόνη μου επιλογή. Έπρεπε κάπως να βάλω τέλος στον αφόρητο ψυχικό μου πόνο. Ήμουν σε απόγνωση. Όσο δεν άντεχα να βρίσκομαι με άλλους στον ίδιο χώρο, τόσο και όταν έμενα απόλυτα μόνος μου, εγκλωβιζόμουν.
Γνώριζα από το διαδίκτυο για το 1018 και η αλήθεια είναι πως ντρεπόμουν να καλέσω στην αρχή. Ύστερα αποφάσισα να το κάνω, σα να ήθελα από κάπου να πιαστώ και πήρα.
Την πρώτη φορά που έφυγα από εδώ, ένιωσα καλύτερα.
Σήμερα που έκανα αυτό το μεγάλο για μένα βήμα και πραγματοποίησα την υπόσχεση που τους είχα δώσει, να μη βάλω τέλος στη ζωή μου και να τους δώσω τα φάρμακα, αισθάνομαι πιο δυνατός. Αισθάνομαι ότι υπάρχει ελπίδα».
Το όνομα, η ηλικία και η ιδιότητα του επωφελούμενου ψυχικής υγείας της ΚΛΙΜΑΚΑ, είναι παραποιημένα. Η Γραμμή Παρέμβασης για την αυτοκτονία, 1018 είναι ανοιχτή 24 ώρες το 24ωρο και οι κλήσεις είναι ανώνυμες και εμπιστευτικές.
Η παραπάνω ιστορία, δεν έχει σε καμία περίπτωση σκοπό να εμπνεύσει, παρά μόνο να παραθέσει την αλήθεια, αποδεικνύοντας για ακόμα μια φορά, πως… Όταν δεν υπάρχει ελπίδα, υπάρχει βοήθεια.