Αυτοκτονία 31χρονου Αστυνομικού
Σε συνέχεια της αυτοκτονίας νεαρού αστυνομικού μέσα στην Υποδιεύθυνση Τροχαίας Αθηνών, επισημαίνουμε για μία ακόμη την αναγκαιότητα ύπαρξης ενός σαφούς πλαισίου υποστήριξης των στελεχών της Αστυνομίας, καθώς και της συνεπαγόμενης δυνατότητας τους οπλοφορίας και οπλοχρησίας.
Στη χώρα μας, οι αυτοκτονίες αστυνομικών υποκαταγράφονται όπως ισχύει και για τις υπόλοιπες επαγγελματικές ομάδες. Η υποκαταγραφή οφείλεται αφενός στο στίγμα που φέρει η αυτοκτονία για το θανόντα και την οικογένεια του και αφετέρου στο γεγονός ότι στα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ οι αυτοκτονίες αστυνομικών αθροίζονται στη γενικότερη κατηγορία των ένοπλων δυνάμεων με αποτέλεσμα να μην έχουμε μια σαφή εικόνα ανά επαγγελματική ομάδα. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι, σύμφωνα με δηλώσεις του (τότε) Υπουργού Προστασίας του Πολίτη, τον Ιούλιο του 2013, από τον Ιανουάριο του 2010 μέχρι και τον Ιούνιο του 2013, δεκαέξι (16) αστυνομικοί έδωσαν τέλος στη ζωή τους. Για την ίδια περίοδο, τα στοιχεία του Δικτύου Καταγραφής του Κέντρου για την Πρόληψη της Αυτοκτονίας αναφέρουν δεκαοκτώ (18) αυτοκτονίες αστυνομικών υπαλλήλων.
Από το 2007 μέχρι το 2013, έχουν καταγραφεί 25 αυτοκτονίες αστυνομικών, 2 συνοριακών φυλάκων και 2 ειδικών φρουρών, ενώ νεότερα δεδομένα αναδεικνύουν αύξηση των εν λόγω μεγεθών. Απαιτείται η άμεση αναθεώρηση του πλαισίου ψυχιατρικής και ψυχολογικής αξιολόγησης των νέων αστυνομικών καθώς και η επανάληψη και επικαιροποίηση των σχετικών διαδικασιών ανά τακτά χρονικά διαστήματα, προκειμένου να διασφαλισθεί ότι διαθέτουν έναν ικανοποιητικό βαθμό ψυχικής σταθερότητας και ανθεκτικότητας. Η ΚΛΙΜΑΚΑ επανειλημμένα έχει προτείνει συγκεκριμένες παρεμβάσεις σ’ αυτήν την κατεύθυνση, ενώ, παράλληλα, έχουν συγγραφεί και εκδοθεί δύο εγχειρίδια για την πρόληψη της αυτοκτονίας, απευθυνόμενα στα σώματα ασφαλείας.
Επιπρόσθετα, μετά από περιστατικά αυτοκτονίας, κρίνεται σκόπιμη η διεξαγωγή ψυχολογικών αυτοψιών προκειμένου όχι μόνο να υποστηριχθούν οι οικογένειες, οι οικείοι, οι αυτόπτες μάρτυρες και το επαγγελματικό (και μη) περιβάλλον του αυτόχειρα, αλλά και να αναδειχθούν εκείνες οι ελλείψεις, αδυναμίες ή παρεμβάσεις, η αντιμετώπιση και υλοποίηση των οποίων θα μπορούσαν να λειτουργήσουν προληπτικά.