«Αισθάνεσαι καλά; Μπορώ να σε βοηθήσω;»
Πριν από δυο ημέρες ένας 50χρονος άντρας έβαλε τέλος στη ζωή του αφήνοντας πίσω τα παιδιά, τη γυναίκα του, τους συναδέλφους του και πολλούς άλλους. Μάθαμε ότι ο προϊστάμενος της υπηρεσίας στην οποία εργαζόταν κάλεσε σε σύσκεψη τους συναδέλφους του σε συνέχεια της αυτοκτονίας. Δεν γνωρίζουμε ακριβώς τι τους είπε και πώς διαχειρίστηκαν οι συνάδελφοί του το γεγονός.
Μία αυτοκτονία έχει πολλαπλό αντίκτυπο σε όσους μένουν πίσω συμπεριλαμβανομένων των ατόμων που μοιράζονταν τον ίδιο εργασιακό χώρο. Η αυτοκτονία αποτελεί ένα πολυπαραγοντικό ζήτημα και γι’ αυτό οι στρατηγικές πρόληψης και οι παρεμβάσεις πρέπει να λαμβάνουν υπόψη τους πολλές διαστάσεις. Εδώ θέλουμε να αναφερθούμε μόνο σε μία, αυτή της διαπροσωπικής επικοινωνίας στον εργασιακό χώρο.
Το 95% των μελλοντικών αυτοχείρων εμφανίζουν προειδοποιητικά σημεία (απόσυρση, απελπισία, άγχος, θλίψη, αϋπνία κ.ά. που μπορείτε να διαβάσετε εδώ). Στη συγκεκριμένη περίπτωση, ο προϊστάμενος της υπηρεσίας του αυτόχειρα καθώς και οι συνάδελφοί του θα μπορούσαν να λειτουργήσουν ως οι ενεργοί αποδέκτες των εκφράσεων αυτής της συμπτωματολογίας. Δυο απλές και ειλικρινείς ερωτήσεις θα μπορούσαν να είναι σωτήριες: «Αισθάνεσαι καλά; Μπορώ να σε βοηθήσω;»