Για την Αυτοκτονία της 40χρονης Μητέρας στην Πάτρα
Με βαθιά λύπη πληροφορηθήκαμε για το πρόσφατο περιστατικό αυτοκτονίας μιας γυναίκας στο λιμάνι της Πάτρας με πτώση, η οποία προηγουμένως είχε επισκεφθεί τη ψυχιατρική κλινική του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου του Ρίο αναζητώντας βοήθεια. Αυτό το γεγονός μας ωθεί να αναρωτηθούμε, για επανειλημμένη φορά, πόσους ακόμη ανθρώπους θα θρηνήσουν άδικα οι επιζώντες και επιζώσες του περιβάλλοντος του θανόντα πριν ληφθούν αποτελεσματικά μέτρα για την αντιμετώπιση των αυτοκτονιών εντός των μονάδων υγείας στην χώρα μας.
Από έγκυρες πηγές, μας έγινε γνωστό ότι η γυναίκα έπασχε από χρόνια ψυχική νόσο η οποία συνδέεται με αυξημένο κίνδυνο αυτοκτονίας και λάμβανε φαρμακευτική αγωγή ενώ την παρούσα χρονική περίοδο αντιμετώπιζε μία σειρά από σοβαρούς ψυχοπιεστικούς στρεσογόνους παράγοντες ζωής που αποτελούσαν, επίσης, παράγοντες κινδύνου αυτοκτονίας για ένα ευάλωτο άτομο.
Αυτή η τραγωδία υπογραμμίζει ξανά την επιτακτική ανάγκη για άμεση ενεργοποίηση και ενίσχυση των μηχανισμών πρόληψης και παρέμβασης του συστήματος υγείας μας. Είναι κρίσιμο να αναλυθούν και να κατανοηθούν τα αίτια και οι συνθήκες που οδηγούν σε τέτοια περιστατικά, ώστε να αποφευχθούν αντίστοιχες μελλοντικές απώλειες.
Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας το 40% με 60% των ανθρώπων που τερματίζουν την ζωή τους έχουν επισκεφθεί κάποιον επαγγελματία υγείας τον τελευταίο χρόνο πριν τον θάνατο. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, οι πληροφορίες που διαθέτουμε καταδεικνύουν την απόφαση της γυναίκας να αναζητήσει βοήθεια, ωστόσο, δυστυχώς, αυτή η βοήθεια, όπως φάνηκε από τα μέχρι τώρα στοιχεία, δεν κατέστη επαρκής. Μας φέρνει αντιμέτωπους με σημαντικά ερωτήματα που είναι απαραίτητο να απαντηθούν όπως: «Ήταν επαρκής η αξιολόγηση του αυτοκτονικού κινδύνου από τους επαγγελματίες που εξέτασαν την γυναίκα»; «Ποια μέτρα πρόληψης της αυτοκτονίας πάρθηκαν για την ασφάλειά της»; «Για ποιους λόγους μία χρόνια ψυχικά πάσχουσα αφήνεται να επιστρέψει σπίτι της χωρίς να παραστεί στο χώρο του νοσοκομείου κάποιος από το οικείο περιβάλλον της»;
Συνεχίζουμε να πιστεύουμε ότι το 95% των αυτοκτονιών μπορεί να προληφθεί με ουσιαστικές και χαμηλού κόστους παρεμβάσεις πρόληψης της αυτοκτονίας. Αναγνωρίζοντας τον τεράστιο φόρτο εργασίας και τις ποικίλες προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι στον τομέα της υγείας, προτρέπουμε τη διοίκηση του νοσοκομείου καθώς και την αρμόδια ΥΠΕ να προβούν σε άμεσες ενέργειες εξετάζοντας τις πιθανές αμέλειες και φροντίζοντας να εισαχθούν συγκεκριμένα πρωτόκολλα πρόληψης της αυτοκτονίας, σύμφωνα με τις διεθνείς πρακτικές της παγκόσμιας επιστημονικής κοινότητας, πρακτικές που αρχίζουν ήδη να υιοθετούν μεγάλα νοσοκομεία της Αττικής. Η ασφάλεια και η προστασία των ασθενών πρέπει να αποτελέσουν την ύψιστη προτεραιότητα του συστήματος υγείας μας αποτρέποντας τη μετατροπή των θεραπευτικών χώρων σε πεδία όπου η ανθρώπινη ζωή τίθεται σε κίνδυνο.