Ανακοίνωση για τις Αυτοκτονίες μεταναστών στο Κέντρο Κράτησης της Αμυγδαλέζας & στα κρατητήρια της Διεύθυνσης Αλλοδαπών στη Θεσσαλονίκη
Οι αυτοκτονίες μεταναστών σε χώρους κράτησης αναδεικνύουν, για ακόμη μία φορά, την απουσία όλων εκείνων των αναγκαίων μέτρων προστασίας της ζωής, η ύπαρξη των οποίων όχι μόνο θα μπορούσε να σώσει ζωές, αλλά, κυρίως, αποτελεί βασική ευθύνη του κράτους.
Η αυτοκτονία είναι η συχνότερη αιτία θανάτου σε χώρους κράτησης. Οι κρατούμενοι, ως πληθυσμιακή ομάδα, έχουν ιδιαιτέρως υψηλότερα ποσοστά αυτοκτονιών από το γενικό πληθυσμό. Συγκεκριμένα, για τα άτομα που κρατούνται σε αστυνομικά κρατητήρια, παρατηρείται ότι ένα ποσοστό της τάξης του 7,5% αποπειρώνται να αυτοκτονήσουν κάποιες ημέρες πριν τη δίκη τους ή την απέλασή τους. Έτσι λοιπόν, άτομα, που ούτως ή άλλως ανήκουν στις ομάδες υψηλού κινδύνου αυτοκτονικότητας, αντιμετωπίζουν τις ψυχολογικές επιπτώσεις της σύλληψης και της φυλάκισης, υπάρχει η αναμονή της ποινής φυλάκισης, ουσιοεξαρτημένοι βρίσκονται σε σύνδρομο στέρησης, μετανάστες βρίσκονται σε καθεστώς απελπισίας αναμένοντας τον επαναπατρισμό, ιδιαίτερες συνθήκες οι οποίες εξαντλούν τους μηχανισμούς διαχείρισης ακραίων ψυχοπιεστικών γεγονότων.
Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, οι αυτόχειρες σε κρατητήρια είναι, κυρίως, νέοι άνδρες, άγαμοι, όχι κατά συρροή παραβάτες, οι οποίοι κρατούνται για αδικήματα ήσσονος σημασίας. Συνήθως, αυτοκτονούν μέσα σε λίγες ώρες από τη σύλληψή τους (λόγω του αιφνίδιου εγκλεισμού, της έλλειψης πληροφοριών, του σοκ του εγκλεισμού, της αβεβαιότητας). Μία δεύτερη περίοδος κινδύνου είναι αυτή των άμεσων ημερών πριν την εκδίκαση του αδικήματος, με συχνότερες αναφορές στην περίοδο 3 ημερών πριν τη δίκη, και, ιδιαιτέρως, εφόσον αναμένεται μία καταδικαστική απόφαση. Επίσης, ο κίνδυνος αυξάνει και αμέσως μετά τη δίκη, σε περίπτωση που επιβληθεί ποινή φυλάκισης. Σε αυτές τις περιπτώσεις, η απόπειρα προκύπτει ως «απάντηση» στην παράταση της φυλάκισης. Η εκπαίδευση του αστυνομικού και φυλακτικού προσωπικού στην αναγνώριση αυτοκαταστροφικών κρατουμένων, αποτελεί έναν απαραίτητο μηχανισμό αποτροπής αυτοκτονιών μέσα στους χώρους κράτησης.
Δεδομένου του υπερπληθυσμού κρατουμένων στους χώρους κράτησης, ο συνωστισμός αυτών συνιστά αυξητικό παράγοντα αυτοκτονικότητας. Επιπρόσθετα, ο υπερπληθυσμός στους χώρους κράτησης δυσχεραίνει την επίβλεψη των κρατουμένων. Ωστόσο, σε περιπτώσεις όπου ένας κρατούμενος εμφανίζει σημεία αυτοκαταστροφικής συμπεριφοράς, η επίβλεψη πρέπει να είναι συνεχής. Σημειώνεται ότι οι περισσότερες αυτοκτονίες στα καταστήματα κράτησης πραγματοποιούνται κατά τη διάρκεια της νύχτας.
Το περιβάλλον και οι συνθήκες των χώρων κράτησης απέχουν, σε κάθε περίπτωση, από τις ελάχιστες προδιαγραφές σχεδιασμού ασφαλείας. Ωστόσο, με έναν χαμηλού επιπέδου σχεδιασμό θα μπορούσαν δραστικά να περιοριστούν τα σημεία επικινδυνότητας.
Τέλος, επισημαίνουμε ότι η διοικητική κράτηση μεταναστών αν και αποτελεί ένα κατ’ εξαίρεση μέτρο, δεν μπορεί να συνεχίζει να εφαρμόζεται ως πάγια εφαρμογή της μεταναστευτικής πολιτικής. Τα πρόσφατα περιστατικά, καθιστούν επείγουσα την απαίτηση για την κατάρτιση ενός ολοκληρωμένου σχεδίου εναλλακτικών της κράτησης μέτρων.
ΚΛΙΜΑΚΑ_Ανακοίνωση_Αυτοκτονίες Μεταναστών_16-2-2015
|
|