Απαντώντας σε ερωτήματα στην εκδήλωση για την Παγκόσμια Ημέρα για την Πρόληψη της Αυτοκτονίας.
Κυριάκος Κατσαδώρος, Επιστημονικός Διευθυντής του Κέντρου για την Πρόληψη της Αυτοκτονίας
Παγκοσμίως, όπως και στη χώρα μας, οι προσπάθειες σημαντικής μείωσης του αριθμού των αυτοκτονιών συνεχίζουν να αντιμετωπίζουν προβλήματα .
Προβλήματα τα οποία δεν οφείλονται μόνο στην ίδια την αυτοκτονική συμπεριφορά, η οποία είναι ιδιαιτέρως σύνθετη και δύσκολα μετρήσιμη αλλά και την ανυπαρξία στρατηγικού σχεδιασμού για την πρόληψη της αυτοκτονίας. Ωστόσο, αυτό που διαπιστώνουμε καθημερινά, είναι ότι ένας από τους βασικότερους παράγοντες που συντελούν στην απουσία ή αποτυχία παρεμβάσεων είναι η σαφής έλλειψη ουσιαστικών πρωτοκόλλων αντιμετώπισης της αυτοκτονικής συμπεριφοράς. Πρωτόκολλα, όμως, που δεν θα κατευθύνουν μονό με οδηγίες επαγγελματίες της υγείας , νοσοκομεία φυλακές κ.λ.π , αλλά θα προασπίζουν και τα δικαιώματα αυτών που πολλές φορές έφυγαν από την ζωή .
Αυτοκτονίες συνέβαιναν πάντα και δεν πιστεύω ότι θα μπορούσαν να μηδενιστούν. Πιστεύω, όμως, ότι η εμπειρία μας στο πεδίο της αυτοκτονικότητας, συμφωνεί με τις αντίστοιχες θέσεις της διεθνούς επιστημονικής κοινότητας, και ότι ένα πολύ μεγάλο ποσοστό από τα άτομα που έβαλαν τέρμα στην ζωή τους αυτοκτονώντας θα μπορούσαν να είναι κοντά μας. Ενδεικτικά, περιστατικά αυτοκτονιών μέσα σε νοσοκομεία, μέσα συγκοινωνίας, αυτοκτονίες που αποδίδονται σε malpractice, λανθασμένες εκτιμήσεις, οικογένειες που ποτέ δεν ενημερώθηκαν για τη σοβαρότητα της κατάστασης του ασθενούς και τα απαραίτητα μέτρα προφύλαξης κ.λπ. μας είναι γνώριμα .
Ακόμα στον κατάλογο θα μπορούσαμε να προσθέσουμε εισαγγελείς που η αργοπορία μιας εισαγγελικής εντολής μπορεί να έχει συνέπειες, συναδέλφους επαγγελματίες της ψυχικής υγείας που αντιμετωπίζουν μια σοβαρή ασθένεια με συμβουλές η ανεπαρκή φαρμακευτική αγωγή ,την αδιαφορία της ίδιας της οικογένειας όσον άφορα τις ιατρικές συμβουλές και πολλούς άλλους παράγοντες, που έχουν να κάνουν με τις ιδιαιτερότητες μας.
Αντίστοιχα, γνωρίζουμε για τον τεράστιο αντίκτυπο της ανεργίας, των κοινωνικοοικονομικών συνθηκών και της επισφάλειας στην ψυχική υγεία των ευάλωτων ατόμων, όπως και το στίγμα της ψυχικής νόσου και της αναζήτησης της κατάλληλης υποστήριξης.
Η αυτοκτονία συνεχίζει να είναι ένα πιεστικό πρόβλημα, που οι σχετικές δράσεις δημόσιας υγείας δεν μπορούν να καθυστερούν..