Περιγεννητική Περίοδος και Αυτοκτονία
Η περιγεννητική περίοδος μπορεί να αποτελέσει μεγάλη πρόκληση για την κλινική διαχείριση και θεραπεία ψυχιατρικών διαταραχών στις γυναίκες. Στην πραγματικότητα, πολλές ψυχικές ασθένειες μπορεί να προκύψουν κατά τη διάρκεια της κύησης ή/και μετά τον τοκετό. Η αυτοκτονία έχει θεωρηθεί σχετικά σπάνιο γεγονός κατά την περιγεννητική περίοδο, καθώς η περίοδος της κύησης αποτελεί προστατευτικό παράγοντα εκδήλωσης αυτοκαταστροφικής συμπεριφοράς. Ωστόσο, σε περιπτώσεις μειζόνων ψυχικών διαταραχών έχει αναφερθεί υψηλότερος κίνδυνος αυτοκτονικών σκέψεων και συμπεριφορών. Η αναγνώριση του αυτοκτονικού κινδύνου σε άτομα υψηλού κινδύνου απαιτεί επαρκή αξιολόγηση αυτοκτονίας προσυμπτωματικού ελέγχου, ιδιαίτερα κατά την περιγεννητική περίοδο. Η περίοδος γύρω από τον τοκετό (συμπεριλαμβανομένης της σύλληψης, της κύησης και του τοκετού) μπορεί να είναι μια περίοδος ευαλωτότητας σε συναισθηματικές διαταραχές, καθώς συχνά σχετίζεται με την εμφάνιση ή/και την επανεμφάνιση μιας ψυχιατρικής ασθένειας. Συνολικά, περίπου το 10% με 15% των λεχώνων βιώνουν ένα μείζον καταθλιπτικό επεισόδιο, ενώ περίπου το 50% των γυναικών με προηγούμενη διαταραχή της διάθεσης και το 70% με οικογενειακό ιστορικό επιλόχειας ψύχωσης θα αναπτύξουν υποτροπή ή/και επανεμφάνιση μετά από έναν επόμενο τοκετό. Η περιγεννητική αυτοκτονία θεωρείται σήμερα μία από τις κύριες αιτίες μητρικής θνησιμότητας κατά τους πρώτους 12 μήνες μετά τον τοκετό. Επιπλέον, έχει τεκμηριωθεί ότι οι γυναίκες που ανέφεραν αυτοκτονικό ιδεασμό και σκέψεις κατά τη διάρκεια της κύησης ή κατά τη διάρκεια της περιόδου μετά τον τοκετό είχαν υψηλότερες πιθανότητες να αναπτύξουν επιλόχεια κατάθλιψη. Δεδομένων των ανωτέρω συστήνεται να ενσωματωθεί ενεργά η αξιολόγηση του αυτοκτονικού κινδύνου ως μέρος της συνολικής αξιολόγησης της ψυχικής υγείας των γυναικών κατά τη διάρκεια της περιγεννητικής περιόδου ως αναπόσπαστο κομμάτι της υγειονομικής περίθαλψης παρέχοντας τη δυνατότητα έγκαιρης παρέμβασης και προστασίας της ζωής τους. Σε αυτήν την κατεύθυνση, η εκπαίδευση των επαγγελματιών υγείας στην έγκαιρη αναγνώριση των αυτοκαταστροφικών ασθενών, μία από τις κύριες στρατηγικές παρέμβασης που συστήνονται από τον Π.Ο.Υ. στο πεδίο πρόληψης της αυτοκτονίας, καθίσταται απαραίτητη ιδιαίτερα για εκείνους που εργάζονται στην υγειονομική περίθαλψη. Η εφαρμογή των αναφερόμενων διαδικασιών μπορούν, ανάλογα, να λειτουργήσουν προστατευτικά όχι μόνο για τον ίδιο τον ασθενή αλλά και για το ιατρονοσηλευτικό προσωπικό που εκτίθενται στην αυτοκτονία θωρακίζοντάς τα άτομα τόσο σε σχέση με την διαχείριση των αυτοκαταστροφικών ατόμων αλλά και προφυλάσσοντας την επιβάρυνσή της ψυχικής τους υγείας από την διαρκή έκθεση σε αντίστοιχα περιστατικά. 210 9319054 – Γραμμή υποστήριξης της ψυχικής υγείας της εγκύου και της νέας μητέρας της ΑμΚΕ «ΦΑΙΝΑΡΕΤΗ» 018 – 24ωρη Γραμμή Παρέμβασης για την Αυτοκτονία – ΚΛΙΜΑΚΑ
